ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΔΝΤ
Ευνομία και Μνημόνια
Ένας απ’ τους βασικούς στόχους της Ευνομίας είναι η σύσταση επιστημονικού ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΥ για τον υπολογισμό των ζημιών απο τους χειρισμούς του ΔΝΤ και λοιπών συμπραττόντων και απόδοσης ευθυνών. Παράλληλα, η ανάδειξη των απαιτήσεων της Ελλάδας σε Ελληνικά και διεθνή φόρουμ και η διεκδίκηση σε διεθνή δικαστήρια, των ανάλογων αποζημιώσεων.
Ομολογία ΔΝΤ και σκοπιμότητες
Το ΔΝΤ ομολόγησε, πρόσφατα, ότι από κοινού με τους «αγαπητούς εταίρους μας» της ΕΕ, ότι επέλεξε την Ελλάδα, ως σύγχρονη Ιφιγένεια, προκειμένου να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες από βέβαιη καταστροφή. Η ομολογία αυτή αν και δεν είναι η πρώτη, εντούτοις λειτουργεί ως λυδία λίθος στον καταλογισμό ευθυνών εντός και εκτός Ελλάδος.
Η δήλωση του ΔΝΤ, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (20/5/’19), έχει ως εξής :
Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου επιχειρεί να αναμορφώσει τη διαδικασία σχεδιασμού προγραμμάτων με απώτερο στόχο την αποφυγή της επανάληψης των λαθών που έγιναν σε χώρες όπως η Ελλάδα. Στο πλαίσιο αυτής της αποτίμησης της πορείας των προγραμμάτων που υλοποιήθηκαν από το 2008 έως το 2017, το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ταμείου διαπιστώνει σε αρκετές περιπτώσεις σημαντικές αστοχίες και παραλείψεις οι οποίες αναδεικνύουν:
- Τον εσφαλμένο τρόπο προσέγγισης σε αρχικό στάδιο του προβλήματος της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους.
- Την δυσανάλογη έμφαση που δόθηκε στη δημοσιονομική προσαρμογή.
- Τις υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις για τα μακροοικονομικά μεγέθη.
Συμπληρωματικά, αξίζει να σημειωθεί πως το ΔΝΤ αναδεικνύει για πρώτη φορά με σαφήνεια το γεγονός ότι η καθυστέρηση της αναδιάρθωσης του του ελληνικού χρέους λειτούργησε κυριολεκτικά σαν σανίδα σωτηρίας για τις τράπεζες της ευρωζώνης, καθώς την κρίσιμη διετία 2011-2012 η χώρα μας αποπλήρωσε ομόλογα αξίας 50 δισ. ευρώ, τα οποία βρισκόταν ως επί το πλείστον στη δικαιοδοσία ευρωπαϊκών τραπεζών.
Στην έκθεση μάλιστα επισημαίνεται ότι η καθυστέρηση της αναδιάρθρωσης υπονόμευσε τόσο τις προοπτικές ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας όσο και την ίδια την αποτελεσματικότητα του «κουρέματος» του χρέους (PSI) που έγινε το 2012. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει το ΔΝΤ, η συγκεκριμένη εξέλιξη οφειλόταν στους φόβους για μια συνολική διάχυση της κρίσης στην Ευρωζώνη, κάτι που όμως τελικά δεν αποφεύχθηκε.
Συμπερασματικά, με τις εσφαλμένες αυτές πεποιθήσεις, και ενόσω υπήρχε ακόμη καιρός για μια σωτήρια αναδιάρθρωση του χρέους, αυτή απορρίφθηκε με μια σειρά παντελώς αβάσιμων και επιπόλαιων επιχειρημάτων. Και όταν η αναδιάρθρωση αυτή, τελικά, αποφασίστηκε, όχι μόνο δεν ήταν πια επωφελής για την Ελλάδα, αλλά επιπλέον κατάστρεψε και σωρεία δημοσίων ταμείων της.
Από την πλευρά ΔΝΤ και ΕΕ, η μοιραία αυτή αργοπορία της αναδιάρθρωσης στόχευσε, φυσικά, στο να εξασφαλιστεί ο απαραίτητος χρόνος στις ευρωπαϊκές τράπεζες που κινδύνευαν, να απαλλαγούν από τα ελληνικά ομόλογα. Αποτελεί πια κοινή μαρτυρία, πως αυτή η αργοπορία της αναδιάρθρωσης του χρέους υπήρξε η ταφόπετρα της Ελλάδας. Ωστόσο, στα περίπου δέκα αυτά μαρτυρικά χρόνια για την Ελλάδα, οι αρμόδιοι εντός και εκτός, δεν έπαψαν να βλέπουν την ανάπτυξη να φθάνει, και τις ξένες επενδύσεις να συρρέουν στη χώρα.
Οι διαπιστώσεις αυτές συνοδεύονταν, ακόμη, και από τις απαραίτητες, όσο και ευλογοφανείς εξηγήσεις του γιατί η Ελλάδα, προκειμένου να μη κινδυνεύσει η ΕΕ, κρίθηκε απαραίτητο να οδηγηθεί στην κόλαση του ΔΝΤ. Και ακόμη το πώς και το γιατί χρειάστηκε προηγουμένως να διογκωθεί, εντέχνως, το έλλειμμά της, για να κριθεί απαραίτητη η εισαγωγή της στο ΔΝΤ.
Στο παρελθόν
Αλλά υπάρχει και μια λιγότερο πρόσφατη δήλωση που έκανε η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, σε συνέντευξή της στην ιστοσελίδα του πρώτου καναλιού της γερμανικής τηλεόρασης ARD (25/1/’18).
Ερωτηθείσα αν η απόφαση του ΔΝΤ αλλά και της Ε.Ε. να διασωθεί η Ελλάδα το 2010 προήλθε κυρίως από τη βούληση να σωθούν οι τράπεζες σαν την Deutsche Bank ή τη γαλλική BNP Paribas, η Κριστίν Λαγκάρντ απάντησε: «Πήρε χρόνο, μέχρι να μάθουμε ποια ήταν η πραγματική κατάσταση της Ελλάδας και πόσο αυξανόταν μήνα με το μήνα το χρέος. Επειδή μόνο λίγο-λίγο παίρναμε αυτές τις πληροφορίες. Αλλά μπορώ να σας πω ποια ήταν η πρώτιστη έγνοια μας. Οπωσδήποτε ήταν η ενίσχυση του τραπεζικού τομέα. Προς τούτο χρησιμοποιήσαμε διάφορα εργαλεία. Είτε με τη συμμετοχή σε τράπεζες, όπως έγινε στις ΗΠΑ με το πρόγραμμα TARP, είτε με ημικρατικοποίηση, όπως έγινε στη Μεγάλη Βρετανία. Ή με την επιβολή δανείων, όπως σε ορισμένες άλλες χώρες. Σε κάθε περίπτωση, ήταν η αποφασιστική μας προσπάθεια».
Δηλαδή, όπως εξηγεί η Κριστίν Λαγκάρντ, ένα απ’ τα εργαλεία που χρησιμοποίησαν, ήταν και η επιβολή δανείων, με προϋποθέσεις άρσης της εθνικής κυριαρχίας, όπως συνέβη στην Ελλάδα.
Οι αδιέξοδες επιλογές
Να υπενθυμίσουμε ακόμα, ένα πολύ σημαντικό γεγονός, που πιθανότατα έχει λησμονηθεί, γιατί ουδέποτε αποδόθηκε σημασία σε αυτό. Αναφερόμαστε στο ότι δεν ήταν τώρα η πρώτη φορά, που το ΔΝΤ αναγνώρισε το λανθασμένο όσο και καταστρεπτικό, για την Ελλάδα, περιεχόμενο των μνημονίων. Αντιθέτως στις 3 Ιανουαρίου του 2013 ο τότε επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Olivier Blanchard έκανε ήδη αρκετά εκτενή αναφορά στην αδιέξοδη στρατηγική των λανθασμένων ελληνικών μνημονίων. Στο μεταξύ είχαν προηγηθεί ανάλογες προειδοποιήσεις από τον πρώην διευθυντή του ΔΝΤ Dominique Strauss-Kahn, από τον οικονομολόγο του ΟΟΣΑ Reza Lahidi κ.ά.
Και σε σχετικές ερωτήσεις δημοσιογράφων, για το λάθος του ΔΝΤ, το θανάσιμο αυτό λάθος σε βάρος της ζωής εκατομμυρίων Ελλήνων, οι δικοί μας αρμόδιοι απαντούσαν ότι «δεν γνώριζαν κάτι σχετικό», ενώ συνέχιζαν να επιδίδονται με ευλάβεια στην εκτέλεση των εντολών της τρόικας, που τελείωναν την Ελλάδα.
Τα μεγέθη της ζημιάς
Επομένως υπάρχει κάτι νέο στον ελληνικό ορίζοντα, που φαίνεται ίσως ελπιδοφόρο, αν το χειριστούμε σωστά. Πρόκειται, ακριβώς, για την επίσημη πια ομολογία του ΔΝΤ, που έγινε εντελώς πρόσφατα, και που αναφέρεται στο έγκλημα που διαπράχθηκε εναντίον μιας χώρας μέλους του ΔΝΤ και της ΕΕ και ενός ενός ολόκληρου λαού και έθνους, που επί δέκα ολόκληρα χρόνια υπέστη την αναγκαστική εφαρμογή των εντολών της τρόικας που κατέστρεψαν την Ελλάδα.
Διότι εδώ, έχουμε να κάνουμε με μια νέα κατοχή, ανάλογη της Γερμανικής κατοχής του ΙΙ Παγκοσμίου Πολέμου και μ’ ένα Νέο Σχέδιο Αποζημιώσεων & Επανορθώσεων που πρέπει να απαιτήσουμε από την Τρόϊκα (ΔΝΤ, ΕΚΤ, Κομισιόν) για την δόλια επιβολή των Μνημονίων και την ζημιά που προκάλεσαν στην Ελλάδα.
Αν κρίνουμε από την εξέλιξη του ΑΕΠ (2009 -2018 σε δισεκ. ευρώ ) και την μείωση που μεσολάβησε, η εικόνα έχει ως εξής :
2009, 237,6
2010, 226,6 [-11,0]
2011, 207,2 [-30,4]
2012, 191,3 [-46,3]
2013, 180,5 [-57,1]
2014, 177,8 [-59,8]
2015, 175,4 [-62,2]
2016, 175,6 [-62,0]
2017, 177,7 [-59,9]
2018, 178,6 [-59,0]
Οπότε οι συσσωρευτικές απώλειες (2010 -2018) ανέρχονται σε 447,7 δισεκ. ευρώ. Αυτή είναι η βάση (τουλάχιστον), ή το κατώφλι εκκίνησης των απαιτήσεών μας σε επίπεδο αποθετικής ζημίας.
Σ’ αυτό να προσθέσουμε και την απαξίωση της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας (θετική ζημία), που ξεπερνάει το 1 τρισεκ. ευρώ.
Επ’ αυτών να μιλήσουμε και πως θα δοθεί η μάχη των μαχών σε διεθνές επίπεδο,
γιατί,
Πατριωτισμός είναι ν’ αναδεικνύεις και να υπερασπίζεσαι με τεκμηριωμένα στοιχεία και έναντι οιουδήποτε και οπουδήποτε τα συμφέροντα της Πατρίδας και του λαού σου.